Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Κωνσταντινούπολη ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
z
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αναζήτηση με το γράμμα ΑΑναζήτηση με το γράμμα ΒΑναζήτηση με το γράμμα ΓΑναζήτηση με το γράμμα ΔΑναζήτηση με το γράμμα ΕΑναζήτηση με το γράμμα ΖΑναζήτηση με το γράμμα ΗΑναζήτηση με το γράμμα ΘΑναζήτηση με το γράμμα ΙΑναζήτηση με το γράμμα ΚΑναζήτηση με το γράμμα ΛΑναζήτηση με το γράμμα ΜΑναζήτηση με το γράμμα ΝΑναζήτηση με το γράμμα ΞΑναζήτηση με το γράμμα ΟΑναζήτηση με το γράμμα ΠΑναζήτηση με το γράμμα ΡΑναζήτηση με το γράμμα ΣΑναζήτηση με το γράμμα ΤΑναζήτηση με το γράμμα ΥΑναζήτηση με το γράμμα ΦΑναζήτηση με το γράμμα ΧΑναζήτηση με το γράμμα ΨΑναζήτηση με το γράμμα Ω

Mandylion, Transfer of, 944

Συγγραφή : Dimitroukas Ioannis (31/3/2003)
Μετάφραση : Nakas Ioannis

Για παραπομπή: Dimitroukas Ioannis, "Mandylion, Transfer of, 944",
Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Κωνσταντινούπολη
URL: <http://www.ehw.gr/l.aspx?id=9040>

Ιερόν Μανδήλιον, Μεταφορά, 944 (31/3/2009 v.1) Mandylion, Transfer of, 944 (31/3/2009 v.1) 

ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ

 

acheiropoietos
Icon, usually of Christ, which-according to the legend-was non-hand made. Several legends concerning acheiropoietes icons appeared in Byzantium since the 6th c. and refer to objects which miraculously preserved the imprint of the face or the body of Christ, after having come in contact with Him. The most famous is the Holy Mandylion of Eddesa. During the middle byzantine period most of those acheiropoietes icons of Christ are forgotten, though many legends emerged concerning acheiropoietes icons of saints.

parakoimomenos
Τhe guardian of the imperial private chambers. This high office was given usually to eunuchs that were persons of confidence, since they could not ascend to the throne. From the 9th and up to the 11th century, this office assumed a great importance and there were παρακοιμώμενοι that played important roles in the course of the empire, such as Joseph Bringa.

triclinium
Hall for symposia where three anaklintra were placed around the three sides of a square table. During the Late Roman period it was the main reception area of both houses and palaces (the term is maintained in the Byzantine era).

trireme
Anc. oblong war ship (37 m. length and 5.5 m. width) which used 170 oarsmen who sat in three levels. It could quickly cover long distances and ram the ships of the enemy.Byz. the largest type of dromon, powered by three banks of rowers. In “De ceremoniis” of Constantine VII, there are references to this large type of dromon which had banks of oars for 230 rowers. The length of these large tenth-century dromons has been estimated at 60 m, their breadth at 10 m, and their height from the keel to the top of the bow and stern towers as 5–6 m. Their draft was 1.5 m. With a displacement of more than 100 tons, these vessels could cruise at 5 knots and developed a battle speed of 7 knots.

 
 
 
 
 
 
 
 

Δελτίο λήμματος

 
press image to open photo library
 

>>>