Τα δημοτικά επί σκηνής
«(…) ο κ. Παχτίκος επί την δημοτικήν ημών μουσικήν κατώρθωσε ν’ αποκαλύψει τω τε ελληνικώ και ευρωπαϊκώ μουσικώ κόσμω το ευωδίον της υψηλής των προγόνων τέχνης αποπνέον κάλλος των δημοτικών ημών μελωδιών. Διότι ο ακαταπόνητος ανήρ δεν ηρκέσθη μόνον εις την ανακάλυψιν και διά πιστής αντιγραφής μετάδοσιν των χαριεστάτων μελωδιών του ελληνικού λαού αλλά πολλάς εξ αυτών οργανώσας και την από της αρμονικής πολυφωνίας αίγλην περιβαλών και αναβιβάσας επί την σκηνήν εν τε Κωνσταντινουπόλει και Αθήναις διά τεσσαρακονταμελούς μικτού εξ ανδρών και γυναικών χορού του μουσικού “Ομίλου των Ερασιμόλπων”, έργον και τούτον της παραδειγματικής φιλοπονίας και του ασβέστου προς ανύψωσιν της καθ’ ημάς μουσικής έρωτος αυτού, απεκατέστησεν εις την προσήκουσαν τιμήν την καταφρονούμενην παρ’ οικείων και ξένων δημοτικήν μουσικήν ημών».
«Γεωργίου Δ. Παχτίκου, 260 δημώδη ελληνικά άσματα από του στόματος του ελληνικού λαού συλλεγέντα και παρασημανθέντα», Ξενοφάνης 2 (1905), σελ. 540.
Οι δυσκολίες της καταγραφής
«Εις το θρακικόν άσμα “διώξε με μάνα μ’, διώξε” η υπαγορεύουσα γυνή την λέξιν ν’ αναγνώνη μοι έλεγε να διαβάση, επειδή το ν’ αναγνώνη εύρισκεν, ως μοι έλεγε, χωριάτικο!…Και ότε αι παριστάμεναι διεμαρτύροντο επί τη ανακριβεία, τότε αυτή μετά τινος αγανακτήσεως έλεγε: “σωπάτε, καημένες και σεις! Θέλετε να βγάλετε όλα μας στη μέση, διά να πάνε έπειτα εις την Πόλι και να μας κοροϊδέψουνε;”».
Παχτίκος, Γ.Δ., 260 δημώδη άσματα από του στόματος του ελληνικού λαού της Μικράς Ασίας, Μακεδονίας, Ηπείρου και Αλβανίας, Ελλάδος, Κρήτης, Νήσων του Αιγαίου, Κύπρου και των παραλίων της Προποντίδος συλλεγέντα και παρασημανθέντα (1888-1904), (Αθήνα 1905), εισαγωγή, σελ. λζ΄.
Τα τουρκιστί αδόμενα ελληνικά άσματα
«Τα τουρκιστί δ’ ιδία αδόμενα ελληνικά άσματα είναι εν μεγάλη κλίμακι διαδεδομένα εν Μικρά Ασία. Τοιαύτα τουρκόφωνα άσματα μετά μέλους και εννοίας ακραιφνέστατα ελληνικών ως και ολίγα αρμενόφωνα περιλαμβάνει το ανέκδοτον μέρος της εμής συλλογής άνω των 80. Ειρήσθω δ’ εν παρόδω, ότι οι ξενόφωνοι ούτοι Έλληνες κέκτηνται την αυτήν καταγωγήν, την αυτήν θρησκείαν, τα αυτά ήθη και έθιμα, τα αυτά χαρακτηριστικά, τα αυτά ιδεώδη, τους αυτούς διανοητικούς θησαυρούς και τας αυτάς ηθικάς αρετάς, την αυτήν εθνικήν συνείδησιν μετά των άλλων ομοδόξων και ομογενών αδελφών αυτών των λαλούντων την νεοελληνικήν».
Παχτίκος, Γ., 260 δημώδη άσματα από του στόματος του ελληνικού λαού της Μικράς Ασίας, Μακεδονίας, Ηπείρου και Αλβανίας, Ελλάδος, Κρήτης, Νήσων του Αιγαίου, Κύπρου και των παραλίων της Προποντίδος συλλεγέντα και παρασημανθέντα (1888-1904), (Αθήνα 1905), εισαγωγή, σελ. κα΄.