Οι Καταχύστρες ή Ζεματίστρες: κτιστές περίκλειστες προεξοχές στο άνω τμήμα των τειχών, ένα είδος «μπαλκονιού», από το δάπεδο του οποίου οι αμυνόμενοι έβαλαν με πέτρες και τόξα κατά των εχθρών. Η πληροφορία ότι έχυναν επίσης καυτό λάδι ή νερό, αν και όχι ιδιαίτερα αξιόπιστη, τους προσέδωσε το όνομα «Ζεματίστρες». Παρατηρούνται πολλές παραλλαγές, ανάλογα με την μορφή και την λειτουργία τους. Η απλούστερη είναι η μεμονωμένη καταχύστρα (γαλλ.bretèche), που στηρίζεται πάνω σε δύο προεξέχοντες λίθινους δοκούς (φουρούσια). Όταν παρατηρούνται περισσότερα φουρούσια, τότε μπορούμε να μιλάμε για ολιγάριθμη σειρά καταχυστρών. Είναι επίσης δυνατόν να υφίσταται ολόκληρη ζώνη συνεχόμενων καταχυστρών (αγγλ.machicolations, γαλλ.mâchicoulis) που επιστέφουν την άνω απόληξη τειχών ή πύργων. Eκτός από φουρούσια, οι καταχύστρες μπορούν να στηρίζονται σε τόξα ή σε αντηρίδες. Ιδιαίτερα συχνή είναι η παρουσία τους πάνω από πύλες και αδύναμα («νεκρά») σημεία των τειχών, όπως οι γωνίες μεταξύ του τείχους και των πύργων.