Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Κωνσταντινούπολη ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
z
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αναζήτηση με το γράμμα ΑΑναζήτηση με το γράμμα ΒΑναζήτηση με το γράμμα ΓΑναζήτηση με το γράμμα ΔΑναζήτηση με το γράμμα ΕΑναζήτηση με το γράμμα ΖΑναζήτηση με το γράμμα ΗΑναζήτηση με το γράμμα ΘΑναζήτηση με το γράμμα ΙΑναζήτηση με το γράμμα ΚΑναζήτηση με το γράμμα ΛΑναζήτηση με το γράμμα ΜΑναζήτηση με το γράμμα ΝΑναζήτηση με το γράμμα ΞΑναζήτηση με το γράμμα ΟΑναζήτηση με το γράμμα ΠΑναζήτηση με το γράμμα ΡΑναζήτηση με το γράμμα ΣΑναζήτηση με το γράμμα ΤΑναζήτηση με το γράμμα ΥΑναζήτηση με το γράμμα ΦΑναζήτηση με το γράμμα ΧΑναζήτηση με το γράμμα ΨΑναζήτηση με το γράμμα Ω

Παναγία Βλαχερνών

Συγγραφή : Moutafov Emmanuel (18/2/2008)

Για παραπομπή: Moutafov Emmanuel, «Παναγία Βλαχερνών», 2008,
Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Κωνσταντινούπολη
URL: <http://www.ehw.gr/l.aspx?id=10911>

Παναγία Βλαχερνών (9/2/2012 v.1) Blachernai, Basilica of the Virgin Mary (8/2/2012 v.1) 

Παραθέματα

 

1. Η μετασκευή της βασιλικής των Βλαχερνών από τον Ιουστίνο Β΄

(2.) Ἐν ταῖς ἁψῖσι τῶν Βλαχερνῶν

Θεῖος Ἰουστῖνος, Σοφίης πόσις, ᾧ πόρε Χριστὸς (1)
πάντα διορθοῦσθαι καὶ κλέος ἐν πολέμοις,
μητρὸς ἀπειρογάμοιο δόμον σκάζοντα νοήσας,
σαθρὸν ἀποσκεδάσας τεῦξέ μιν ἀσφαλέως.

(3.) Εἰς τὸ αὐτὸ ἐν ταῖς αὐταῖς

Ὁ πρὶν Ἰουστῖνος περικαλλέα δείματο νηὸν (1)
τοῦτον μητρὶ Θεοῦ κάλλεϊ λαμπόμενον·
ὁπλότερος δὲ μετ’ αὐτὸν Ἰουστῖνος βασιλεύων
κρείσσονα τῆς προτέρης ὤπασεν ἀγλαΐην.

Παλατινή Ανθολογία 2 και 3, Beckby, H. (επιμ.), Anthologia Graeca2 1 (Munich 1965).

2. Επιγράμματα του Γεωργίου Πισίδη για την Παναγία των Βλαχερνών

(120.) Ἐν Βλαχέρναις ἴαμβοι

οἱ βάρβαροι δὲ προσβαλόντες τῇ πόλει,
αὐτὴν στρατηγήσασαν ὡς εἶδον μόνην, (10)
ἔκαμψαν εὐθὺς τοὺς ἀκαμπεῖς αὐχένας.

(121.) Εἰς τὸν αὐτὸν ναόν

ἐνταῦθα κρουνοὶ σαρκικῶν καθαρσιῶν
καὶ ψυχικῶν λύτρωσις ἀγνοημάτων·
ὅσαι γάρ εἰσι τῶν παθῶν περιστάσεις,
βλύζει τοσαύτας δωρεὰς τῶν θαυμάτων.
ἐνταῦθα νικήσασα τοὺς ἐναντίους (10)
ἀνεῖλεν αὐτοὺς ἀντὶ λόγχης εἷσ’ ὕδωρ·
τροπῆς γὰρ ἀλλοίωσιν οὐκ ἔχει μόνην,
Χριστὸν τεκοῦσα καὶ κλονοῦσα βαρβάρους.

Παλατινή Ανθολογία 120, στ. 9-11, και 121, στ. 8-13, Beckby, H. (επιμ.), Anthologia Graeca2 1 (Munich 1965).

3. Η εικόνα της Βλαχερνίτισσας στις εκστρατείες των Βυζαντινών αυτοκρατόρων

...τὴν πάνσεπτον εἰκόνα τῆς πανυμνήτου δεσποίνης Θεοτόκου τῆς Βλαχερνιτίσσης, ἥτις εἰώθει τοῖς πιστοῖς βασιλεῦσιν ἐν ἐν στρατείαις ὡς ἀπροσμάχητον ὅπλον συνεκστρατεύεσθαι...

Μιχαήλ Ατταλειάτης, Ιστορία, Bekker, I. (επιμ.) (CSHB, Bonn 1853), σελ. 153.

4. Το ψηφιδωτό του Λέοντα Α΄ και της Βερίνας στη Σορό

After the demise of [Galbius and Candidus], the said emperor Leo and his most-pious spouse Veronica honored in a fitting fashion the holy garment of Our Lady the Mother of God by dedicating to her a church with all glory and veneration...
The same emperors beloved of God and Christ set up in the ciborium of the [bema] an image, all of gold and precious stones, in which image [are represented] Our Lady the immaculate Mother of God seated on a throne and on either side of her Leo and Veronica, the latter holding her own [grand]son, the young emperor Leo, as she falls before Our Lady the Mother of God, and also their daughter Ariadne. This image has stood from that time onward above the bema of the holy soros.

Cod. Paris gr. 1447, φ. 257-258, Mango, C. (μτφρ.), The art of the Byzantine Empire 312-1453. Sources and documents2 (London 1986), σελ. 34-35.

 
 
 
 
 

Δελτίο λήμματος

 
press image to open photo library
 

>>>