μέγας λογοθέτης, ο
Ο μέγας λογοθέτης ήταν ο επικεφαλής της πολιτικής διοίκησης του βυζαντινού κράτους. Το αξίωμα του μεγάλου λογοθέτη εμφανίστηκε την περίοδο της βασιλείας του Ισαάκ Β΄ Αγγέλου (1185-1195) και αντικατέστησε εκείνο του λογοθέτη των σεκρέτων, το οποίο δημιουργήθηκε στα χρόνια του Aλεξίου A΄ Kομνηνού (1081-1118) για τον έλεγχο όλων των πολιτικών υπηρεσιών από ένα πρόσωπο.

μπέης, ο
Τιμητικός τίτλος που αποδιδόταν σε ανώτερους μουσουλμάνους αξιωματούχους, αλλά και σε ανεξάρτητους ηγεμόνες που διορίζονταν από το σουλτάνο. Ο τίτλος επίσης αποδιδόταν σε γιους σουλτάνων ή και σε μη μουσουλμάνους που είχαν διακριθεί σε διοικητικές θέσεις.