1. Η θεμελίωση του τείχους του Κωνσταντίνου:
Χρὴ δὲ γινώσκειν ὅτι τῷ ͵εωλζʹ ἔτει τοῦ κόσμου, τῷ τρίτῳ μηνὶ τῆς δευτέρας ἐπινεμήσεως, τῇ εἰκοστῇ ἕκτῃ τοῦ Νοεμβρίου μηνός, ἡμέρᾳ τετάρτῃ ὄντος τοῦ ἡλίου εἰς τοῦ τοξότου τὸ ζῷδον (ὡροσκόπει δὲ Καρκῖνος), τὸ πρῶτον ἔτος τῆς σξεʹ ὀλυμπιάδος, ἐπήξαντο τοὺς θεμελίους τῶν δυσικῶν τειχῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Καὶ ιθʹ μησὶ τό τε χερσαῖον καὶ παράλιον τεῖχος μετὰ καὶ πλείστων οἰκοδομημάτων τῶν ἐν τῇ πόλει δομηθέντων ἀπαρτίσαντες, τῇ ἑνδεκάτῃ τοῦ Μαΐου μηνὸς τὰ ἐγκαίνια τῆς πόλεως γεγόνασι καὶ προσηγορεύθη ἡ πόλις Κωνσταντινούπολις.
ΨευδοΚωδινός, Πάτρια Κωνσταντινουπόλεως, Ι.55, Preger, T. (ed.), Scriptores originum Constantinopolitanarum II (Leipzig 1907, ανατ. 1975), σελ. 142-143.
2. Η επέκταση της πόλης με την ανέγερση του νέου τείχους:
πολλῷ δὲ μείζονα τὴν πόλιν ἀποφῆναι βουλόμενος, τοῦ πάλαι τείχους ἐπέκεινα σταδίοις πεντεκαίδεκα τείχει περιέβαλε τὴν πόλιν ἀπολαμβάνοντι πάντα τὸν ἰσθμὸν ἀπὸ θαλάσσης εἰς θάλασσαν.
Ζώσιμος, Ιστορία Νέα Β 30.4, Paschoud, F. (ed.), Zosime. Histoire Nouvelle 1 (Paris 1971), σελ. 92.
3. Προσδιορισμός της θέσης του τείχους:
Τὸ παλαιὸν τεῖχος τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τουτέστιν ἀπὸ τοῦ καλουμένου Πετρίου ἔως τῆς πόρτας τοῦ Ἁγίου Αἰμιλιανοῦ, πλησίον τῆς καλουμένης Ράβδου.
Dindorf, L. (ed.), Chronicon Paschale I (CSHB, Bonn 1832), σελ. 494.
4. Μια περιγραφή της Αρχαίας Χρυσής Πύλης(;) από το 15ο αιώνα:
Ταῦτα δὲ ἐνθυμηθεὶς ἐμνήσθην μεταξὺ καὶ τῆς ἐπὶ τῆς αὐτῆς ὀδοῦ τε καὶ γραμμῆς πρὸς δυσμὰς γενομένης ποτὲ πύλης τῆς πόλεως, πύργους ὄλους ἢ φρούρια εἰσιόντα, εἶπερ οἷόν τε ἦν κινεῖσθαι, καὶ ὁλκάδας αὐτοῖς λέφεσι καὶ ἱστοῖς δυναμένοις δέξασθαι, καὶ τῆς ὑπὲρ αὐτῆς λαμπούσης στοᾶς πόῥῥωθεν καὶ τοῦ μεγέθους τῶν ἐν αὐτῇ μαρμάρων· ἔτι δὲ τοῦ πρὸ αὐτῆς κίονος, ὃς καὶ αὐτὸς στήλην ἀνεῖχε.
Μανουὴλ Χρυσολωράς, «Επιστολὴ πρὸς τὸν Ιωάννην βασιλέα», Patrologia Graeca 156, στήλ. 45 C-D.