1α. Απολυτίκιον Ζωοδόχου Πηγής (Ήχος α΄)
«Ο ναός σου, Θεοτόκε, ανεδείχθη παράδεισος, ως ποταμούς αειζώους αναβλύζων ιάματα ω προσερχόμενοι πιστώς, ως Ζωοδόχου εκ Πηγής, ρώσιν αντλούμεν, και ζωήν την αιώνιον, πρεσβεύεις γαρ συ τω εκ σου τεχθέντι, Σωτήρι Χριστώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών».
1β. Μεγαλυνάριο
«Ύδωρ το ζωήρυτον της Πηγής, μάννα το προχέον, τον αθάνατον δροσισμόν το νέκταρ το Θείον την ξένην αμβροσίαν το μέλι το εκ πέτρας, πίστει τιμήσωμεν».
2. Το Μπαλουκλί
Σαράντα μέρες πολεμά ο Μωχαμέτ να πάρη
την Πόλη τη μεγάλη.
Σαράντα μέρες έκαμεν ο γούμενος το ψάρι
στα χείλη του να βάλη.
Απ’ τις σαράντα κι ύστερα πεθύμησε να φάγη
τηγανισμένο ψάρι.
— Αν μας φυλάγ΄ η Παναγιά, καθώς μας εφυλάγει,
την Πόλη ποιος θα πάρη;
Ρίχτει τα δίχτυα στο γιαλό, τρία ψαράκια πιάνει,
— Θεός να τα ’βλογήσει
Το λάδι βάλλει στη φωτιά μες στ’ αργυρό τηγάνι,
για να τα τηγανίση.
Τα τηγανίζ’ από τη μια και πα να τα γύρισε
κι από το άλλο μέρος.
Ο παραγιός του βιαστικά πετά να του μιλήση,
και τα ’χασεν ο γέρος!
— Mην τηγανίζης, γέροντα, και μόσχισε το ψάρι
στην Πόλη τη μεγάλη!
την Πόλη την εξακουστή οι Τούρκοι έχουν πάρει,
μάς κόβουν το κεφάλι!
Στην Πόλη Τούρκου δεν πατούν κι Αγαρηνού ποδάρια!
Μου φαίνεται σαν ψέμα!
Μ’ αν είν’ αλήθεια το κακό, να σηκωθούν τα ψάρια,
να πέσουν μες στο ρέμα!
Ακόμα ο λόγος βάσταγε, τα ψάρια απ’ το τηγάνι,
τη μια μεριά ψημένα,
πηδήξανε και πέσανε στης λίμνης τη λεκάνη,
γερά, ζωντανεμένα.
Ακόμα ως τώρα πλέουνε, κόκκιν’ από το μέρος,
όπου τα είχε ψήσει.
Φυλάγουν το Βυζάντιο ν’ αναστηθή,
κι ο γέρος να τ’ αποτηγανίση.
Γεώργιος Bιζυηνός, Ατθίδες Αύραι.
3. Εικονογραφική ανάλυση και ιστορία της β΄ παραλλαγής
«...Ότε ίστατο παρά τον Σταυρόν, τότε ως ωκεανός απέραντος ήτο η θλίψις Αυτής, και οι πόνοι της ψυχής Αυτής ήτο ασυγκρίτως μεγαλύτεροι του αδαμιαίου πόνου μετά την έξωσιν εκ του Παραδείσου, διότι και η αγάπη Αυτής ήτο ασυγκρίτως μεγαλυτέρα της αγάπης του Αδάμ εν τω Παραδείσω. Και εάν επέζησεν, επέζησε μόνον θεία δυνάμει, διά της ενισχύσεως του Κυρίου, διότι η ευδοκία Αυτού ήτο όπως ίδη την Ανάστασιν, και ύστερον, μετά την Ανάληψιν Αυτού, παραμείνη ως παράκλησις και χαρά των Αποστόλων και του νέου χριστιανικού λαού».
Πάλλας, Δ., Ζωοδόχος Πηγή (Αθήνα), σελ. 201-224.