1753: Ίδρυση στο Επταπύργιο από τη συντεχνία των παντοπωλών του πρώτου Πανωλικού Γραικικού Νοσοκομείου της Κωνσταντινούπολης
1762: Ίδρυση του Ναυτικού Νοσοκομείου του Γαλατά από τον αξιωματούχο της Πύλης Γεώργιο Σταυράκογλου
1780: Ίδρυση του Πανωλικού Νοσοκομείου Σταυροδρομίου
1794: Κοινό Ταμείο Οσπηταλίων και Φυλακών υπό την εποπτεία πέντε συντεχνιών: των αμπατζήδων, των τσοχατζήδων, των αδαμαντοπωλών, των γουναράδων και των χεϊτατζήδων
Δεκαετία 1830: Εργασίες για την οικοδόμηση του νέου νοσοκομείου του Μπαλουκλί
1827: Ίδρυση Οθωμανικής Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής
1837: Ίδρυση λοιμοκαθαρτηρίου στην Κωνσταντινούπολη
1856: Ίδρυση της Αυτοκρατορικής Ιατρικής Εταιρείας
Δεκαετία 1860: Πρώτα καταστατικά φιλόπτωχων αδελφοτήτων
1861: Ίδρυση της Εν Σταυροδρομίω Φιλοπτώχου Αδελφότητος των Κυριών
1860-1862: Εκπόνηση των γενικών κανονισμών που θεσμοθετούν το ορθόδοξο μιλλέτ, αναγνωρίζοντάς το ως σύνολο που διέπεται από ενιαία οργάνωση και λειτουργία. Τα νοσοκομεία μετονομάζονται «Εθνικά Φιλανθρωπικά Καταστήματα» και τίθενται υπό την εποπτεία του Διαρκούς Εθνικού Μικτού Συμβουλίου
1862: Έκδοση του βιβλίου του Α. Πασπάτη Υπόμνημα περί του Γραικικού Νοσοκομείου των Επτά Πύργων, έργου αναφοράς για τις αντιλήψεις περί υγιεινής της εποχής
1864: Εκπόνηση του Κανονισμού του Εν Κωνσταντινουπόλει Εθνικού Νοσοκομείου των Ορθοδόξων. Τα Εθνικά Φιλανθρωπικά Καταστήματα διαιρούνται στο κυρίως νοσοκομείο, στο γηροκομείο και στο φρενοκομείο
1866: Συγκρότηση της Φιλέργου Εταιρείας, τεκτονικής κατεύθυνσης, με πολυεθνοτική σύνθεση και στόχο τη διάδοση του ιδεώδους της εργασίας στους απόρους ανεξαρτήτως εθνοτικής προέλευσης
1870: Εκπόνηση του Διοργανισμού του εν Κωνσταντινουπόλει Εθνικού Ορφανοτροφείου των Ορθοδόξων, ως διακριτού τμήματος των Φιλανθρωπικών Καταστημάτων
1870: Ίδρυση της Βουλγαρικής Εξαρχίας
1876: Εκπόνηση του πρώτου καταστατικού ορθόδοξης κοινότητας στην Κωνσταντινούπολη, του Κανονισμού της εν Σταυροδρομίω Ελληνικής Ορθοδόξου Κοινότητος. Ακολουθούν εκείνα των κοινοτήτων Μεγάλου Ρεύματος, Χαλκηδόνας και αργότερα Κοντοσκαλίου. Με αυτούς τους κανονισμούς οι κοινότητες αναλαμβάνουν θεσμικά την ευθύνη της εκπαίδευσης και της φιλανθρωπίας
Δεκαετία 1870 κ.ε.: Εκπόνηση των περισσότερων καταστατικών των φιλανθρωπικών αδελφοτήτων που τίθενται υπό την εποπτεία των κοινοτικών και ενοριακών αρχών
1876: Ίδρυση του εργαστηρίου ραπτικής της Εν Σταυροδρομίω Φιλοπτώχου Αδελφότητος των Κυριών. Ακολουθούν παρόμοιες πρωτοβουλίες και σε άλλες κοινότητες
1887: Ίδρυση της Ιατρικής Υπηρεσίας των Εκθέτων του ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου του Πέρα
1902: Εκπόνηση του Θεμελιώδους Κανονισμού, με τον οποίο το Πατριαρχείο και το Διαρκές Εθνικό Μικτό Συμβούλιο ορίζουν επίσημα ως κύρια καθήκοντα των κοινοτικών ενοριακών αρχών τη φιλανθρωπία και την εκπαίδευση