Η ένδεια βασικών ειδών στην Κωνσταντινούπολη λόγω του αποκλεισμού της από τον Βαγιαζήτ Α΄:
Ἡ δὲ Πόλις οὐκ εἶχεν οὔτε τὸν θερίζοντα οὔτε τὸν ἁλοῶντα, ἀλλὰ τῷ μεγέθει τοῦ λιμοῦ ἐστενοχωρεῖτο καὶ ἀπεβάλλετο τὴν ψυχὴν. Οὐ γὰρ ἐπολέμει ταύτην ὁ τύραννος, οὐδὲ ῥιψεπάλξεις οὐδὲ τειχεπάλξεις οὐδ' ἀκροβολισμοὺς οὐδ' ἄλλο τι τῶν μηχανικῶν ἀνεπήγαγεν, ἀλλὰ μόνον ἀνθρώπους ὑπὲρ μυρίους καθημένους κύκλῳ μακρόθεν καὶ προσέχοντας τὰς διεξόδους τοῦ μὴ ἐξέρχεσθαι ἢ εἰσέρχεσθαί τι ἐν αὐτῇ. Ἐγένετο οὖν λιμὸς ἰσχυρὸς ἔνδον τῆς Πόλεως ἀπό τε σίτου, οἴνου, ἐλαίου καὶ ἑτέρων εἰδῶν. Πρὸς δὲ χρείαν ἄρτου καὶ πάσης ἄλλης κατασκευῆς, ἣν ὑπουργοῦσι μαγείρων παῖδες, ἐνδείας οὔσης ξύλων, κατέῤῥιπτον τοὺς ἐξαισίους οἴκους καὶ τὰς δοκοὺς κατέκαιον.
Δούκας, Istoria Turco-Bizantina (1341-1462), Grecu, V. (επιμ.), Scriptores Byzantini 1 (Bucharest 1958), κεφ. ΧΙΙΙ.7.
Περιγραφή της πολιορκίας και του επακόλουθου λιμού σε πηγή του 15ου αι.
[...] διαλύονται μὲν αἱ περὶ τῆς εἰρήνης δῆθεν συνθῆκαι Ῥωμαίων τε καὶ Ἀγαρηνῶν, ἥ τε πόλις ἀποκλείει τὰς πύλας καὶ πρὸς πόλεμον ἑαυτὴν εὐτρεπίζει. Οὐ μὴν οὐδὲ τὰ τῶν ἐχθρῶν ὑπῆρχεν ἐπιβουλῆς ὃ τούτοις ἀπείρατον ἧν καθ' ἡμῶν. Συνεπέθετο δὲ τῇ παρὰ τῶν πολεμίων ἐφόδῳ καὶ λιμός, ἅτε δὴ καὶ τῆς καθ' ἡμᾶς θαλάττης τῶν ἐχθρῶν παρὰ δόξαν κεκρατηκότων καὶ τὴν σιτοπομπίαν ὅση δύναμις κωλυόντων, ἧν τε ἀφόρητον τὸ κακὸν καὶ πάντα λόγον ὑπερβαῖνον. Ἐντεῦθεν οἱ μὲν πλεῖστοι τῶν οἰκητόρων ἔφευγον εἰς τοὺς πολεμίους φανερῶς τε καὶ ἀφανῶς, τὸ δὲ περιλειπόμενον ἧν ἐν ἀθυμίᾳ πολλῇ. Βασιλεὺς δὲ ὁ φιλόχριστος μηδεμίαν ὁρῶν ἐγγύθεν τό γε εἰς ἀνθρώπους ἧκον βοήθειαν ἀπὸ τε Ἀσίας καὶ Εὐρώπης εἰς Ἰταλίαν ἔγνω δεῖν ἀποπλεῖν κἀκεῖθεν εἰ δύναιτο βοήθειαν εὑρέσθαι τῇ πόλει τινά· οὗ καὶ διαπλεύσαντος εἰς τὰς Γαλλίας καὶ τοῖς ἐκεῖσε ἄρχουσι περὶ συμμαχίας διαλεγομένου καὶ πείθοντος, εἰς τοσοῦτον ἀπορίας ἧλθεν ἡ πόλις ὑπὸ τε λιμοῦ καὶ τῶν ἄλλων συμφορῶν ὡς ἀπελπίσαι σχεδὸν ἅπαντας καὶ μηδὲν ἄλλο προσδοκᾶν ἢ ταύτην εὐθέως ἁλώσεσθαι, ἡνίκα ἃν δόξειε τοῖς ἐχθροῖς ἀποπειράσασθαι τῶν τειχῶν.
Gautier P., «Une récit inédit sur le siège de Constantinople par les Turcs (1394-1402)», Revue des Etudes Byzantines 23 (1965), σελ. 106.6-22.
Η επιδείνωση των συνεπειών του μακροχρόνιου αποκλεισμού λόγω των οικονομικών ανισοτήτων στην Κωνσταντινούπολη:
In 1403 the Byznatine scholar and diplomat Demetrius Chrysoloras composed a speech to commemorate the first anniversary of the battle of Ankara, which liberated the citizens of Constantinople from Bayezid I's eight-year-long siege, justa as the city was on the verge of surrendering to the Ottomans. In this thanksgiving oration addressed to the Virgin Mary, the city's divine protectress, Chrysoloras argued:
Ἄν γὰρ τὰ εἰκότα προσφέρωμεν τῇ πανάγνῳ, ἀπαλλάξει μὴ μόνον ἡμᾶς τῶν παρόντων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐλπιζομένων κακῶν ἐν τῷ μέλλοντι. Ἔσται δὲ τοῦτο πῶς; Ἂν μὴ καθ' αὑτοὺς οἰ ἔχοντες ἑορτάζοιεν, ἀλλὰ κοινωνοῖεν τῶν ἀγαθῶν τοῖς μὴ κεκτμένοις. Ἄτοπον γὰρ τοὺς μὲν τρυφᾶν, τοὺς δὲ λιμῷ διαφθείρεσθαι καὶ οἱ πάσχοντες οὐκ ἂν ἑορτάζοιεν εὐχερῶς, τοῖς μὲν το πᾶν, αὐτοῖς δὲ μηδόλως μετεῖναι τῶν ἡδέων ὁρῶντες.
(Gautier, P., «Action de grâces de Démétrius Chrysoloras à la Théotocos pour l' anniversaire de la bataille d'Ankara», REB 19 [1961], σελ. 356.142-8).
Demetrius Chrysoloras's words, stripped of their religious and moral overtones and translated into socio-economic terms, imply the need for a redistribution of wealth in Constantinople as a preventive against future calamities, particularly since the capital's safety had been severely endangered during Bayezid I's siege by social and economic problems and inequalities.
Necipoğlu N., «Economic Conditions in Constantinople during the Siege of Beyazid I (1394-1402)», στο Mango C. - Dagron G. (επιμ.), Constantinople and its Hinterland (Aldershot 1995), σελ. 157.