1. Ο Σκαρλάτος Βυζάντιος σημειώνει ότι η περιοχή χωρίζεται από το Σταυροδρόμι «διά της κοιλάδος, ην διατέμνει ο χείμαρρος του Κασίμ Πασά και της οποίας το μεν προς δυσμάς κλίτος επέχουσι κατά μέγα μέρος κήποι», το δε ανατολικό ονομάζεται Κερασοχώριον από τις πολυάριθμες κερασιές που υπήρχαν εκεί άλλοτε. Βυζάντιος, Σ., Η Κωνσταντινούπολις. Περιγραφή Τοπογραφική, Αρχαιολογική και Ιστορική 2 (Αθήναι 1862, φωτοτυπική ανατύπωση Αθήνα 1993), σελ. 30. 2. Χριστόδουλος Μελισσηνός, Επίσκοπος Παμφίλου, Τα Ταταύλα ήτοι Ιστορία των Ταταούλων (Κωνσταντινούπολις 1913), σελ. 13. 3. Türker, Ο., Osmanlı İstanbulu'ndan bir Köşe Tatavla (İstanbul 1998), σελ. 13. 4. «[..] μετά τους του Ναυστάθμου εργάτας, οι εμπορευόμενοι Χίοι εν ΚΠ το προάστειον τούτο προετίμησαν έκπαλαι εις κατοικητήριον ως απηλλαγμένον της συνδιαιτήσεως των Οθωμανών»: Βυζάντιος, Σ., Η Κωνσταντινούπολις. Περιγραφή Τοπογραφική, Αρχαιολογική και Ιστορική 2 (Αθήναι 1862, φωτοτυπική ανατύπωση Αθήνα 1993), σελ. 31· Χριστόδουλος Μελισσηνός, Επίσκοπος Παμφίλου, Τα Ταταύλα ήτοι Ιστορία των Ταταούλων (Κωνσταντινούπολις 1913), σελ. 14. 5. Χριστόδουλος Μελισσηνός, Επίσκοπος Παμφίλου, Τα Ταταύλα ήτοι Ιστορία των Ταταούλων (Κωνσταντινούπολις 1913), σελ. 15. 6. Χριστόδουλος Μελισσηνός, Επίσκοπος Παμφίλου, Τα Ταταύλα ήτοι Ιστορία των Ταταούλων (Κωνσταντινούπολις 1913), σελ. 13· Καστανάκης, Θ., Ο Χατζημανουήλ (Αθήνα 2000). 7. Σε κώδικα του 1793 αναφέρεται «εκάμαμεν έξοδα διά το ιλάμι που εκάμαμεν εις την χώραν διά να μη βάνη φράγγους εις τα σπήτια ασλάνια», βλ. Χριστόδουλος Μελισσηνός, Επίσκοπος Παμφίλου, Τα Ταταύλα ήτοι Ιστορία των Ταταούλων (Κωνσταντινούπολις 1913), σελ. 18· Türker, Ο., Osmanlı İstanbulu'ndan bir Köşe Tatavla (İstanbul 1998), σελ. 16. 8. Σκαρλάτος Βυζάντιος, Η Κωνσταντινούπολις. Περιγραφή Τοπογραφική, Αρχαιολογική και Ιστορική 2 (Αθήνα 1862, φωτοτυπική ανατύπωση Αθήνα 1993), σελ. 29. 9. Türker, Ο., Osmanlı İstanbulu'ndan bir Köşe Tatavla (İstanbul 1998), σελ. 12. 10. Türker, Ο., Osmanlı İstanbulu'ndan bir Köşe Tatavla (İstanbul 1998), σελ. 11. 11. Μίχας, Λ.Ν., Τα Ταταύλα. Ο Ιστορικός Λόφος της Πόλης (Αθήνα 1970), σελ. 88. 12. Ο Λέανδρος-Νικοκλής Μίχας αναφέρει ότι το 1576 το ναό επισκέφτηκε ο περιηγητής Gerlach, βλ. Μίχας, Λ.Ν., Τα Ταταύλα. Ο Ιστορικός Λόφος της Πόλης (Αθήνα 1970), σελ. 88. 13. Βυζάντιος, Σ., Η Κωνσταντινούπολις. Περιγραφή Τοπογραφική, Αρχαιολογική και Ιστορική 2 (Αθήναι 1862, φωτοτυπική ανατύπωση Αθήνα 1993), σελ. 29. 14. Χριστόδουλος Μελισσηνός, Επίσκοπος Παμφίλου, Τα Ταταύλα ήτοι Ιστορία των Ταταούλων (Κωνσταντινούπολις 1913), σελ. 117-118. 15. Η περιοχή Κερασοχώρι, για την οποία ο Σκαρλάτος Βυζάντιος συμπληρώνει πως είχε την κακή φήμη ότι ήταν συνοικισμός «φαυλόβιων γυναικών [...] και του μάλλον διεφθαρμένου όχλου της πρωτευούσης», εξού και η παραφθορά του ονόματος σε Κερατσοχώριον ή Κερατοχώριον, βρίσκεται ουσιαστικά ανάμεσα στο Πέρα και τα Ταταύλα. O Αρμένιος περιηγητής του 17ου Eremya Çelebi Kömürcüyan αναφέρει ότι το Κερασοχώρι βρισκόταν κοντά στο Μπέηογλου και ότι απέναντι βλέπει κανείς την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου και το λόφο των Ταταύλων. Kömürcüyan, E.Ç., Istanbul Tarihi, XVII asırda İstanbul (İstanbul 1952), σελ. 42. Το 1804, όταν ανεγέρθηκε η εκκλησία των Εισοδίων της Θεοτόκου στο Σταυροδρόμι, η περιοχή συμπεριλήφθηκε σε αυτή την ενορία. Βλ. Μπόζη, Σ., Ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης (Αθήνα 2002), σελ. 26, 43-45· Χριστόδουλος Μελισσηνός, Επίσκοπος Παμφίλου, Τα Ταταύλα ήτοι Ιστορία των Ταταούλων (Κωνσταντινούπολις 1913), σελ. 43. 16. Χριστόδουλος Μελισσηνός, Επίσκοπος Παμφίλου, Τα Ταταύλα ήτοι Ιστορία των Ταταούλων (Κωνσταντινούπολις 1913), σελ. 50. 17. Ιστεκλής, Ν. Γ., Εκπαιδευτήρια Κοινότητος Ταταούλων (Αθήνα 2005), σελ. 66. 18. Χριστόδουλος Μελισσηνός, Επίσκοπος Παμφίλου, Τα Ταταύλα ήτοι Ιστορία των Ταταούλων (Κωνσταντινούπολις 1913), σελ. 140, 183, 206. 19. Καραβίας, Ι.Ν., Άλλοτε και Τώρα (Κωνσταντινούπολις 1933), σελ. 34. 20. Στο Türker, Ο., Osmanlı İstanbulu'ndan bir Köşe Tatavla (İstanbul 1998), σελ. 16. 21. Παπαδόπουλος, Σ., Αναμνήσεις από την Πόλη (Αθήνα 1978), σελ. 34. 22. Καραβίας, Ι.Ν., Άλλοτε και Τώρα (Κωνσταντινούπολις 1933), σελ. 34. 23. Χριστόδουλος Μελισσηνός, Επίσκοπος Παμφίλου, Τα Ταταύλα ήτοι Ιστορία των Ταταούλων (Κωνσταντινούπολις 1913), σελ. 47. 24. Μέχρι τότε οι νεκροί θάβονταν κατά κύριο λόγο στους περιβόλους των εκκλησιών, και κυρίως στον περίβολο του Αγίου Δημητρίου. Μίχας, Λ.Ν., Τα Ταταύλα. Ο Ιστορικός Λόφος της Πόλης (Αθήνα 1970), σελ. 89. 25. Χριστόδουλος Μελισσηνός, Επίσκοπος Παμφίλου, Τα Ταταύλα ήτοι Ιστορία των Ταταούλων (Κωνσταντινούπολις 1913), σελ. 102-104. 26. Ιστεκλής, Ν.Γ., Εκπαιδευτήρια Κοινότητος Ταταούλων (Αθήνα 2005), σελ. 67. 27. Ιστεκλής, Ν.Γ., Εκπαιδευτήρια Κοινότητος Ταταούλων (Αθήνα 2005), σελ. 67. 28. Ιστεκλής, Ν.Γ., Εκπαιδευτήρια Κοινότητος Ταταούλων (Αθήνα 2005), σελ. 68. 29. Επίσης, κατά τα έτη 1868-1872 λειτούργησε στην κοινότητα ένα λύκειο με οικοτροφείο, βλ. Ιστεκλής, Ν.Γ., Εκπαιδευτήρια Κοινότητος Ταταούλων (Αθήνα 2005), σελ. 68-69. 30. Ιστεκλής, Ν.Γ., Εκπαιδευτήρια Κοινότητος Ταταούλων (Αθήνα 2005), σελ. 69-70. 31. Ιστεκλής, Ν.Γ., Εκπαιδευτήρια Κοινότητος Ταταούλων (Αθήνα 2005), σελ. 69· Χριστόδουλος Μελισσηνός, Επίσκοπος Παμφίλου, Τα Ταταύλα ήτοι Ιστορία των Ταταούλων (Κωνσταντινούπολις 1913), σελ. 185-191. 32. Παπαδόπουλος, Σ., Αναμνήσεις από την Πόλη (Αθήνα 1978), σελ. 35. 33. Μεταξύ άλλων το 1913 τιμήθηκε με το Μαυρογένειο Βραβείο Αρετής που είχε θεσπίσει ο πρεσβευτής και γερουσιαστής στην Οθωμανική Βουλή Αλέξανδρος Μαυρογένης. Βλ. Χριστόδουλος Μελισσηνός, Επίσκοπος Παμφίλου, Τα Ταταύλα ήτοι Ιστορία των Ταταούλων (Κωνσταντινούπολις 1913), σελ. 208. 34. Άλλοι σημαντικοί σύλλογοι στην περιοχή ήταν ο Ποδοσφαιρικός και Μουσικός Σύλλογος «Αστήρ» (1908) και ο Μουσικός Σύλλογος «Αμφίων» (1911). Βλ. Χριστόδουλος Μελισσηνός, Επίσκοπος Παμφίλου, Τα Ταταύλα ήτοι Ιστορία των Ταταούλων (Κωνσταντινούπολις 1913), σελ. 208. 35. Βαλασιάδης, Γ., Και στα Ταταύλα Χιόνι (Αθήνα 2002). 36. Παπαδόπουλος, Σ., Αναμνήσεις από την Πόλη (Αθήνα 1978), σελ. 33. 37. Χριστόδουλος Μελισσηνός, Επίσκοπος Παμφίλου, Τα Ταταύλα ήτοι Ιστορία των Ταταούλων (Κωνσταντινούπολις 1913), σελ. 40. 38. Χριστόδουλος Μελισσηνός, Επίσκοπος Παμφίλου, Τα Ταταύλα ήτοι Ιστορία των Ταταούλων (Κωνσταντινούπολις 1913), σελ. 17, 26. 39. Türker, Ο., Osmanlı İstanbulu'ndan bir Köşe Tatavla (İstanbul 1998), σελ. 18-19. 40. Η ετυμολογία της λέξης παραπέμπει στον «τρώγοντα κουκιά». Βλ. Χριστόδουλος Μελισσηνός, Επίσκοπος Παμφίλου, Τα Ταταύλα ήτοι Ιστορία των Ταταούλων (Κωνσταντινούπολις 1913), σελ. 37-39. 41. Το πανηγύρι ξεκινούσε από το Γαλατά και κατέληγε στην πλατεία του Αραράτ στα Ταταύλα. Φημιζόταν για το κέφι και την ανεκτικότητά του στις βωμολοχίες και τις κάθε είδους «χυδαιότητες» της μέρας. Βλ. Μίχας, Λ.Ν., Τα Ταταύλα. Ο Ιστορικός Λόφος της Πόλης (Αθήνα 1970), σελ. 29-32. 42. Σύμφωνα με το Χάρη Σπαθάρη, συνεχιζόταν μέχρι το 1979. Βλ. Σπαθάρης, Χ., Τα Κωνσταντινοπολίτικα και άλλα τινά (Αθήνα 1988), σελ. 81. 43. Εφημερίδα Απογευματινή (29/10/1927). 44. Ο Χριστόδουλος Μελισσηνός αναφέρει ότι οι σημαντικότερες πυρκαγιές ξέσπασαν τα έτη 1770, 1833, 1847, 1905, 1907, 1909 και 1912 και σημειώνει ότι σε διάφορα σημεία της περιοχής υπήρχαν αντλίες, κάποιες από τις οποίες συντηρούνταν από την ίδια την εκκλησία. Βλ. Χριστόδουλος Μελισσηνός, Επίσκοπος Παμφίλου, Τα Ταταύλα ήτοι Ιστορία των Ταταούλων (Κωνσταντινούπολις 1913), σελ. 33. Ως κύριες αιτίες των πυρκαγιών ο Λέανδρος-Νικοκλής Μίχας αναφέρει τις ακαθάριστες καπνοδόχους των σπιτιών και τα εικονοστάσια με τα δαντελένια «εύφλεκτα» κουρτινάκια στα σπίτια των ορθόδοξων χριστιανών. Βλ. Μίχας, Λ.Ν., Τα Ταταύλα. Ο Ιστορικός Λόφος της Πόλης (Αθήνα 1970), σελ. 58-59. 45. Türker, Ο., Osmanlı İstanbulu'ndan bir Köşe Tatavla (İstanbul 1998), σελ. 9. 46. Σταματόπουλος, Κ., Η Τελευταία Αναλαμπή (Αθήνα 1996), σελ. 290. 47. Χρηστίδης, Χ., Τα Σεπτεμβριανά (Αθήνα 2000), σελ. 298. 48. Ιστεκλής, Ν.Γ., Εκπαιδευτήρια Κοινότητος Ταταούλων (Αθήνα 2005), σελ. 142. |