Το ανάκτορο του Βουκολέοντος βρισκόταν στην ακτή της θάλασσας του Μαρμαρά. Η ανέγερσή του συνδέεται με το Θεοδόσιο Β΄ (408-450), χωρίς να διασώζονται αρχαιολογικά λείψανα της περιόδου. Στη συνέχεια, την ανοικοδόμησή του επιμελήθηκαν ο Θεόφιλος (829-842) και ο Νικηφόρος Β΄ Φωκάς (963-969). Το συγκεκριμένο ανάκτορο λειτουργούσε ως έπαυλη και μόνο ο ανώτερος όροφος ήταν κατοικήσιμος, ενώ το κάτω τμήμα χρησίμευε ως στρατώνας ή καταυλισμός για τους ναύτες.

περισσότερα...

Η Μαγναύρα χρησίμευε ως αίθουσα ακροάσεων στο Μέγα Παλάτιο των Βυζαντινών αυτοκρατόρων της Μέσης Βυζαντινής περιόδου και βρισκόταν κοντά στη Χάλκη, την κύρια πύλη του Μεγάλου Παλατιού. Αναφέρεται πρώτη φορά το 531 και αρχικά πρέπει να λειτουργούσε είτε ως κτήριο της Συγκλήτου είτε ως αίθουσα υποδοχής στο μέγαρο του μαγίστρου των βασιλικών οφφικίων, του επικεφαλής της αυτοκρατορικής διοίκησης κατά την Πρώιμη Βυζαντινή περίοδο, του οποίου η επίσημη κατοικία βρισκόταν εντός του ανακτόρου. Η...

περισσότερα...

Ο πυρήνας του αυτοκρατορικού παλατιού του 4ου αιώνα στην Κωνσταντινούπολη, το οποίο περιλάμβανε αίθουσες υποδοχής και συνεστίασης αλλά και ιδιαίτερα διαμερίσματα, φαίνεται ότι καταλάμβανε την περιοχή του συμπλέγματος Sultan Ahmet Camii. Αυτός ο μνημειακός πυρήνας του ανακτόρου του Μεγάλου Κωνσταντίνου αναφέρεται συνήθως στη βιβλιογραφία με την ονομασία «Δάφνη».

περισσότερα...

Ένα μεγάλο ανακτορικό συγκρότημα που ανακαλύφθηκε βορειοδυτικά του Ιπποδρόμου (σήμερα Atmeydan) ανήκε στον πραιπόσιτο (αρχιθαλαμηπόλο) Αντίοχο, που υπηρετούσε στην αυλή του Θεοδοσίου Β΄ (408-450). Το μνημειακό ανάκτορο του πρώιμου 5ου αιώνα αποτελούνταν από δύο τμήματα. Στο νότιο τμήμα βρισκόταν ένα αψιδωτό εξαγωνικό κτήριο, το οποίο μετατράπηκε αργότερα, πιθανόν τον 7ο αιώνα, σε ναό αφιερωμένο στην αγία Ευφημία. Το βόρειο τμήμα του ανακτόρου καταλαμβανόταν αρχικά από μία μεγάλη ροτόντα και ένα...

περισσότερα...

Το ανάκτορο του πραιπόσιτου Λαύσου (Lausus) βρισκόταν στο βόρειο τμήμα της Μέσης οδού, στα ανατολικά και κοντά στο Φόρο του Κωνσταντίνου. Ο Λαύσος είναι περισσότερο γνωστός για τη συλλογή του από αρχαία γλυπτά που περιλάμβανε μεταξύ άλλων το άγαλμα του Δία από την Ολυμπία, έργο του γλύπτη Φειδία. Το ανάκτορο και η συλλογή καταστράφηκαν από πυρκαγιά το 475.

περισσότερα...

Πολύ κοντά στο ναό του Μυρελαίου (το σημερινό Bodrum Camii) ανακαλύφθηκαν, πριν και μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, δύο παλατινά οικοδομήματα που ανάγονται στη Βυζαντινή εποχή. Το πρωιμότερο κτήριο (5ος αιώνας;) ήταν μια τεράστια ροτόντα στην οποία οδηγούσε ένα ημικυκλικό προστώο. Το μεταγενέστερο, πιθανόν παλάτι της Μέσης Βυζαντινής περιόδου, οικοδομήθηκε απευθείας πάνω στα ερείπια της ροτόντας. Το μεταγενέστερο παλάτι ήταν κάποτε ιδιοκτησία του αυτοκράτορα Ρωμανού Α΄ Λεκαπηνού (920-944), ο...

περισσότερα...

Πολύ λίγα γνωρίζουμε για τα άλλοτε περίφημα αυτοκρατορικά και αριστοκρατικά παλάτια που στόλιζαν την Κωνσταντινούπολη. Το Μέγα Παλάτιο, που χρησίμευε ως αυτοκρατορική κατοικία και διοικητικό κέντρο, ήταν ένα συγκρότημα κτηρίων διάφορων εποχών και μορφών. Ήδη από τον 11ο αιώνα, οι αυτοκράτορες προτιμούσαν το Ανάκτορο των Βλαχερνών στο βορειοδυτικό τμήμα της πόλης. Δείγματα πολυτελών οικιών της αριστοκρατίας από την πρώιμη εποχή είναι γνωστά από τα ερείπια του Παλατιού του Αντιόχου, του 5ου αιώνα.

περισσότερα...

Η βασιλική της Παναγίας των Βλαχερνών αναδείχθηκε στο πιο δημοφιλές προσκύνημα της Θεοτόκου στην Κωνσταντινούπολη. Η ίδρυσή της αποδιδόταν παραδοσιακά στην Πουλχερία και τον αυτοκράτορα Μαρκιανό, φαίνεται όμως ότι ανεγέρθηκε από τον Ιουστίνο Α΄ (518-527). Οι αναφορές σε παλαιότερο προσκύνημα της Παναγίας Βλαχερνών σχετίζονται με το παρεκκλήσιο (Σορός), όπου στεγάστηκε το Μαφόριο της Παναγίας όταν μεταφέρθηκε από την Παλαιστίνη τη δεκαετία του 460. Μέχρι τον 7ο αιώνα, η βασιλική βρισκόταν εκτός...

περισσότερα...